De moderne Marie-Antoinette
Het enige wat ik mij kan inbeelden wanneer beautybloggers zeggen dat ze advies geven aan bedrijven...
Illustratie door mezelf.
Waar de gewone sterveling iets nieuws op zijn werk mag vernemen via een te lange presentatie in een muffe, te warme kamer of via een mailtje (oeps, bijlage vergeten), vergaren beautybloggers hun kennis op heuse events waar ze op alle sensoriële vlakken gestimuleerd worden.
Illustratie door mezelf.
Ik maak me nu soms al schuldig aan grootheidswaanzin. Maar stop mij elke dag cupcakes, macarons, petits fours en andere hapjes toe? Overspoel me met gratis massage's, manicures, restaurantbezoeken, reisjes, ... en dit allemaal op locaties die een modaal persoon nooit zou kunnen betalen? Uh oh. Je zou nog gaan geloven dat Vogue een weergave is van de realiteit. Als je maar hard genoeg werkt.
Even terzijde: man, ik zou niet graag de partner van een beautyblogger zijn. Wat geef je die in godsnaam voor een speciale gelegenheid?
That's enough, marketing & PR
Hoe weet je als consument of je een deftig product koopt? Als er bij de lancering van het product geen tripje naar Parijs, Curaçao, Engeland of Lalaland nodig was om de interesse te wekken van de pers.Voor degene die het nog niet weten: in mei mogen enkele beautybloggers naar Curaçao ter ere van de lancering van Herôme's nieuwste nagellakcollectie. Een tripje naar Curaçao voor wat nagellak, serieus? Is er nog iemand met een beetje bewustzijn en verantwoordelijkheidsgevoel? Hiermee bedoel ik niet noodzakelijk de bloggers (want ik zou ook tweemaal moeten nadenken als ik zo'n reisje krijg voorgeschoteld), maar ook marketing/PR en het bedrijf zelf. Als een marketingteam enkel maar een overbodige reis kan voorstellen om een product te promoten, dan zou ik me als bedrijf toch vragen stellen bij de kwaliteit daarvan. En van mijn product. (Het is die lelijke metallic finish, Herôme.)
Cabana Beach op mijn nagels, aub. Dat past zo mooi bij de smeltende poolkappen.
Bron foto.
Oh ja. Ik besef dat ik me weer op glad ijs (harhar) begeef en velen zullen zuchten, maar ik heb geluk: het is Earth Day vandaag. De enige dag dat je iets over het milieu mag zeggen.Bron foto.
Maar die hele milieukwestie is eigenlijk nog terzijde en een excuus om een foto van een schattige ijsbeer te tonen. Ik erger me gewoon in het algemeen aan reclame*. Ik word het een beetje moe dat bedrijven op zoveel zaken besparen om hun winst te maximaliseren en dan gigantisch grote bedragen tegen reclamecampagnes gooien om gewone mensen te stimuleren meer te kopen zodat ze nog meer winst kunnen maken. Dat zou mooi werken als de lonen van die gewone mensen niet het eerste ding zijn waarop bedrijven proberen te besparen. Nu creëer je gewoon een grotere kloof tussen arm en rijk.
Ik zou het wel eens tof vinden als een bedrijf besluit om geen dure reclamecampagne te voeren maar in plaats daarvan een kleine bonus aan zijn werknemers te geven of een kleine prijsverlaging van het product door te voeren. Maar dat kan waarschijnlijk enkel na een persreisje naar Dromenland.
*Vooral die reclame van Esprit met Gisele Bündchen. WAT IS DAT?!
