Natuurlijk kan ik dit als eeuwige kletskous niet in een kort berichtje doen en heb ik weer Een Groot Probleem In De Maatschappij waar ik jullie even moet op wijzen. Altijd dolle pret met Mari! Maar doe nu niet alsof je niet blij bent met een excuus om je studiepauze enkele minuutjes langer te laten duren.
Het valt helaas niet te bewijzen met mijn Blogger's bezoekerstatistieken, maar ik denk wel dat we ervan uit kunnen gaan dat het merendeel van de bezoekers van deze blog vrouwelijk zijn. En met welke academische vak hebben vrouwen zogezegd typisch problemen? Allemaal in koor: wiskunde (en andere wetenschappen).
Ja toch? Mannen hebben daar meer aanleg voor. Nee, dat is lariekoek. Een wiskundeknobbel is geen absolute eigenschap waarmee je geboren wordt. Je wordt goed in wiskunde door te oefenen en na te denken. Net zoals bij talen. Het is gewoon zo dat vrouwen doorgaans niet worden aangemoedigd om op dat vlak uit te blinken. Wiskunde draagt niets bij tot een zorgzaam, empathisch karakter en wie heeft wiskunde eigenlijk nodig als je ~vrouwelijke intuïtie~ hebt?
In 'Waarom we allemaal van Mars komen' legt Cordelia Fine uit hoe neuroseksisme er toe heeft geleid dat velen denken dat de hersenen van mannen en vrouwen fundamenteel van elkaar verschillen. (Dank u, McDreamy.)
De mythe van de vrouwelijke onkunde voor wiskunde wordt hierin ook besproken. Want wat blijkt?
(...) excellentie in wiskunde niet vastligt of structureel aangeboren is, maar zich mede ontwikkelt in reactie op culturele factoren die invloed uitoefenen op de mate waarin wiskundig talent bij mannen en vrouwen wordt onderkend en gekoesterd of juist wordt genegeerd, verstikt of onderdrukt.Gezien we niet in een genderneutrale wereld leven en dus al van de geboorte (en zelfs ervoor, zo blijkt in het boek) allerlei stereotypen naar ons hoofd gesmeten krijgen, betekent dat dan dat we gedoemd zijn om te buizen op dat statistiek examen? Nee, geen nood!
Psychologe Carol Dweck van de Stanford University en haar collega’s hebben ontdekt dat wat mensen geloven over intellectueel talent – of ze denken dat dit een onveranderelijke gave is of een verdiende kwaliteit die kan worden ontwikkeld – verschil uitmaakt voor hun gedrag, doorzettingsvermogen en prestatie. Leerlingen die talent als een onveranderlijke gave beschouwen, zijn gevoeliger voor tegenslagen en problemen. En stereotypen, zoals Dweck terecht opmerkt, ‘zijn verhalen over gaven, over wie ze heeft en wie niet’. Dweck en haar collega’s hebben laten zien dat, wanneer leerlingen worden aangemoedigd wiskundig talent te zien als iets wat groeit door inspanning, bijvoorbeeld door erop te wijzen dat de hersenen nieuwe verbindingen smeden en vermogens verder ontwikkelen bij iedere keer dat ze een taak uitvoeren, hun cijfers beter en genderkloven smaller worden (in verhouding tot groepen waarop controle interventies zijn toegepast.)Nu je dit gelezen hebt zal je ongetwijfeld hoger scoren op de volgende wiskundetest. Zie, deze blogpost is nog een nuttige pauze van het studeren. Geen dank!
Stereotiepe bedreiging zou namelijk best wel eens een grote invloed kunnen hebben op onze prestaties. Zo wordt een onderzoek aangehaald waarbij de wiskundeprestatie van Aziatische vrouwen aanzienlijk vermindert wanneer de genderidentiteit werd benadrukt door de proefpersonen voor ze aan de test begonnen simpelweg hun geslacht te laten aanvinken. Wanneer de Aziatische afkomst werd benadrukt, waren hun wiskundeprestaties beter. Damn brains, why you so stupid?
Hiernaast worden nog tal van interessante onderzoeken beschreven. Zo ook bijvoorbeeld het hele cliché rond empathie. Als je de mate van empathie test door aan mensen te vragen hoe empathisch ze zichzelf vinden, dan blijken vrouwen veel meer empathisch te zijn dan mannen. Als je echter degelijk onderzoek doet en het empathisch vermogen van mensen ook echt test, dan blijkt er helemaal geen verschil te zijn tussen mannen en vrouwen. In tegenstelling tot wat sommige romantische komedies ons willen wijsmaken, zijn mannen dus geen halve autisten. Dat denken ze enkel.
Het mooie aan dit boek is dat het gebaseerd is op degelijke academische literatuur, maar zo goed (en grappig) geschreven is dat zelfs een leek het kan verstaan. De auteur trekt nergens strakke conclusies, maar wijst erop dat er met de huidige beschikbare data simpelweg geen absolute bewijzen geleverd kunnen worden. Aanrader! Hoewel studenten na hun examens misschien beter eerst voor Fifty Shades of Grey kunnen gaan.
Veel plezier met studeren, sucka's!
Toch gefaald voor die wiskundetest? Steek het op de maatschappij en probeer misschien eens een vision board.
